czwartek, 17 marca 2016

Nie myśl

że cokolwiek stworzyliśmy 
przeminie

 nasze ślady 
zapisały leśne 
ścieżki

 przymierze 
dłoni z dłonią
przypieczętowały drzewa

kamienie
dźwigają sekretne 
słowa

narodziliśmy się
by odnalazły siebie 
nasze cienie

Krystyna Mazur

1 komentarz:

  1. Piękne słowa. Bardzo romantycznie, chociaż gdy przeczytałam pierwszy raz to smutne wrażenie zrobił na mnie wiersz. Może przez zdjęcie , na którym jest samotna kobieta..
    Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń